Гісторыі, аднойчы расказаныя, не паміраюць; у нацыяналізмаў аніяк не менш падставаў для жыцця, чым, скажам, у фемінізма ці марксізма (што зусім не радыя канкурэнтам).
Таму бязь сэнсу абараняць «Жыве Беларусь!» як фільм — па вялікім рахунку, няма там што абараняць. Пасрэднае кіно. А вось як мабільную прэзэнтацыю айчыннай драмы адзначыць можна.